Het manuscript van Karel Miry wordt bewaard in het Gents Conservatorium. Het heeft als titel: De Vlaamsche Leeuw – Nationaal gezang voor Drie stemmen zonder begeleiding. Miry signeerde het met de melding: ‘woorden door H. van Peene / Muziek door K. Miry’. Opvallend zijn de vele verbeteringen, vooral op de eerste bladzijde. De muziek wijkt af van andere versies door een eenvoudiger, minder gepunt ritme. Dit werk is niet gedateerd, maar in de linkerbovenhoek, onder de doorhalingen, zou men de datum ‘1870.71’ kunnen lezen, met daarboven de melding: ‘Jongens’. In dit geval kan dit manuscript een bewerking van Miry zijn voor een jongenskoor in het schooljaar 1870-1871. De Gentse conservatoriumbibliotheek beschikt over nog een andere autograaf van De Vlaamse Leeuw: een orkestbewerking.
Dit gebedenboekje was blijkens het opschrift op folio 2 in 1574 in het bezit van Laureins van den Haute (gestorven in 1604), voogd en weldoener van het Wenemaersgodshuis in Gent. Op dat moment diende Van den Haute kamerheer Jacob Fugger in Augsburg. In 1581 realiseerde Joris Hoefnagel in München zes miniaturen voor Van den Haute, die in katernen tussen de gebeden werden gebonden: een zegenende Christus (folio 8), een calvarie (folio 12v), de geboorte van Christus met de initialen GE en HF (folio 16v), Sint-Laurentius met monogram GHF en het jaartal 1581 (folio 20v), de verrijzenis (folio 24v) en het wapenschild met de initialen en spreuk van Laureins van den Haute ‘en Dieu gist mon espoir’ (folio 75).
Het oorlogsdagboek van Virginie Loveling is een zeldzaam egodocument van een vrouwelijke auteur. Loveling was een bijzonder geëerd auteur die al in 1892 laureaat was van de Vijfjaarlijkse Prijs voor Nederlandse letterkunde alsook Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Als grande dame van de Vlaamse literatuur begon Loveling op 29 juli 1914 aan een dagboek. Een intensieve bezigheid die ze aanhield tot 2 december 1918. Tijdens de bezetting een volstrekt illegale bezigheid ook, ‘met persoonsgevaar’ bovendien.
Deze uitzonderlijk goed bewaarde poortersboeken bevatten de registratie van de poorters van de stad. Enkel deze poorters werden volledig beschermd door de rechten en privileges verbonden aan de stad. Het oudste poortersboek van Oudenaarde bevat inschrijvingen die teruggaan tot 1276. In het oudst bewaarde poortersboek van Pamele zijn de vroegste inschrijvingen van 1319. Dit is uniek voor Vlaanderen (Gent en Brugge hebben bijvoorbeeld pas poortersboeken vanaf de 15de eeuw, Geraardsbergen vanaf 1396 en Kortrijk vanaf 1398).
Het register van de broederschap van de Mechelse Sint-Romboutsparochie met patroonheilige Rumoldus/Rombout bevat een schat aan relevante informatie voor historisch onderzoek in verband met het broederschapswezen, zoals leden, statuten en reglementen. Daardoor heeft het een historische waarde en een bijzondere waarde voor het collectieve geheugen. Uniek aan dit register is dat het zo fraai en uitgebreid versierd is. Het heeft een hoge artistieke waarde omdat er verschillende uitzonderlijk verfijnde en kleurrijke miniaturen en pendecoraties in vervat zijn. Dit verklaart de zeldzaamheid van het register.
Deze compositieschetsen van Vlaamse polyfonisten zijn een grote zeldzaamheid. De folio's laten ons toe mee te kijken over de schouder van een anonieme kopiist/componist. Zo leren deze documenten ons dat een componist een totaalconcept voor ogen had en de partijen niet alleen opeenvolgend tot stand kwamen, maar deels ook simultaan. Op een bepaald ogenblik wordt zelfs een semipartituur gebruikt. Het gaat over 1 hymne, 1 chanson, schetsen en kladjes van 6 chansons en 1 tekstloze compositie. Voor de kennis van het compositieproces is dit document, hoewel het in slechte staat en onverzorgd qua schrift is, van onschatbare wetenschappelijke waarde. Belangrijk is ook dat het type van het nieuwe Parijse chanson hiermee zijn intrede doet in de Lage Landen.
Canadese populier in de tuin van het Schoolmuseum te Gent. De Canadese populier staat nog steeds in de tuin van het museum en is intussen meer dan 100 jaar oud.