Reintje de vos

Dit is de 7de lantaarnplaat uit een reeks van 36 glasdia’s (8,5 x 8,5 cm) met zwart-witillustraties bij het verhaal van Reinaert de vos, dat een rijke Europese geschiedenis kent. De oudste Middelnederlandse versie van dit satirische epos met antropomorfe dieren is ‘Van den vos Reynaerde’, dat in de tweede helft van de 13de eeuw ter schrift is gesteld door ‘Willem die Madocke maecte’. De gravures in deze serie zijn oorspronkelijk gemaakt door Wilhelm von Kaulbach (1805-1874) bij een Duitstalige versie van het epos in 1857, namelijk Goethes ‘Reineke Fuchs’ en bevatten vele extra satirische elementen.

Op de voorzijde kleeft een langwerpig etiket met de potloodnotering ‘DCA 7’, een tweede langwerpig etiket waarop ‘Lichtbeelden Vereeniging, Amsterdam.’ staat gedrukt en een rond etiket met het handgeschreven nummer ‘7.’ De lantaarnplaat bestaat uit een dubbele glasplaat samengehouden door zwarte papieren kleefband. Ze behoorde ca. 1934 tot de uitleenbare collectie van het Stedelijk Schoolmuseum Antwerpen.

In deze scène heeft Reinaert Bruin getoond hoe aan honing te geraken; dit is een valstrik: Bruin komt vast te zitten met zijn voorpoten in de boomstam (een stronk die hem lijkt uit te lachen) en Reinaert wijst naar de groep mensen die enigszins weifelend aan komen gelopen om de beer te lijf te gaan met al wat ze konden vinden: een knuppel, een hooivork, een bijl en de man met de laarzenknecht onder zijn buikband heeft een zware steen vast. Rechts onderaan staan de letters 'VK' (Von Kaulbach).