Onze-Lieve-Vrouw met kind op de maansikkel

Omwille van de sculpturale opvatting, de monumentaliteit en de levensechtheid, maar ook omwille van de kwaliteitsvolle uitvoering kan dit beeld beschouwd worden als een van de belangrijkste beelden uit de laatgotiek. Omwille van deze kwaliteiten is er een nauw verwantschap met het oeuvre van Nicolaas Gheraert van Leyden, een der belangrijkste meesters van de 15de eeuw. Toch wordt dit werk toegeschreven aan Jan van Steffensweert. Het wordt beschouwd als een van de vroegere werken van deze Limburgse meester. Hierin is het werk schatplichtig aan Nicolas Gheraert, maar het beantwoordt ook volledig aan het modieuze vrouwentype van Jan van Steffensweert. In de latere werken van Van Steffensweert zien we een evolutie naar een meer rustige en beminnelijkere stijl met een versmalling en verlenging van de figuren. De ijkwaarde wordt hoofdzakelijk bepaald door de zware uitvoering met opmerkelijke beweeglijkheid in de plooien en in de onstuimige Jezus. Het is een belangrijk beeld voor de studie van beide grootmeesters.