Exterieur Kasteel van Gaasbeek, westelijke vleugel na verbouwing

Deze glasplaat, die deel uitmaakt van een reportage van Auguste Van Gele, toont het Kasteel van Gaasbeek voor 1893, in volle transitie naar het neorenaissance gebouw dat we nu kennen. De restauratie van het kasteel in de geest van Viollet-le-Duc, een grootse restyling, is voltooid. De erker kijkt al fier uit over de tuin, het omliggende park en Pajottenland. De binnentuin ligt er nog braak bij. Markiezin Arconati Visconti, opdrachtgeefster voor de restauratie van het kasteel, liet vermoedelijk tussen 1891 en 1893 een parterretuin aanleggen, in de stijl vanItaliaanse renaissancetuinen. Het lege grasveld werd ingedeeld in vakken met lage haagjes en snoeivormen. De neorenaissancestijl die de architectuur en tuin van het Kasteel van Gaasbeek zo kenmerkt, kwam voort uit de kunsthistorische interesse van markiezin Arconati Visconti. Ze had een romantische nostalgie naar de renaissance, de humanistische periode die ze uiteraard nooit zelf meegemaakt had, maar waar ze zichzelf wel in zag ronddwalen. Haar melancholie lag aan de basis van haar lichtjes megalomane restauratieproject. Dit gevoel had ook paradoxale kanten, waar de glasplaten een zeer materiële uiting van zijn. Hoewel ze bij de restauratie graag teruggreep naar het verleden, liet ze de werken wel met de modernste snufjes uit haar eigen tijd nauwgezet documenteren.